Hoe komt het toch dat zodra iemand langdurig verzuimt we al snel het gevoel krijgen door elkaar heen te rennen? En dat aan het eind van het proces de werknemer niet echt het gevoel heeft ‘warm en oprecht betrokken’ te zijn geholpen in de terugkeer naar het werk? En dat beleidsbepalers en HR elkaar vervolgens verwijtend aankijken. Uiteraard de uitzonderingen daargelaten. Helaas in de praktijk nog maar in 1 op de 4 gevallen …
|
We vergeten weleens dat de zieke medewerker op het moment van zijn of haar ziek zijn feitelijk de belangrijkste 'klant' is. Als deze zieke medewerker geen 8 geeft voor het proces missen we met z’n allen een heel belangrijke kans om de company pride gericht een boost te geven. Want verzuim is ook altijd een kans!
|
Een focus op langer verzuim vraagt sterke procesregie (duidelijke rolafspraken). Onze ervaring is dat een werkgever (lees: de leidinggevende) nogal eens wordt overvallen van de verplichtingen van een echt actieve houding om de werknemer snel weer te laten terugkeren.
Het proces goed regisseren is een vak. Onze visie is hiervoor specialisten in te schakelen. Grosso modo is deze investering terugverdiend zodra je 8 dagen wint in het bekorten van het verzuimtraject. Met de inzet van de juiste professionals is dat realistisch. En nogmaals: vergeet de zijwinst niet. Die van company pride. Goede emphatische regie geeft een hogere kans op een 8 qua beleving van de zieke medewerker. Dan is deze dienstverlening al snel WIN - WIN. In het kwadraat. |
|